To słowa alchemika, który od pewnego momentu swojego życia rozpoczął pisanie książek. Ma swoje grono czytelników a jego książki cechuje duża przenikliwość.
Cytat z tytułu pasuje mi do dzisiejszych myśli, jakie krążą po mojej głowie. Ostatnich kilka dni to rozmowy o lepszym życiu. Niewątpliwie dużą częścią naszego szczęścia jest potrzeba szczęścia w miłości. Jest to niewątpliwie najgłębsza potrzeba człowieka - miłość. Każdy człowiek posiada swoją definicję miłości. Dla jednych jest to miłość małżeńska, dla innych rodzicielska, a inni największą wagę przykładają do potrzeby bycia kochanym. Gdyby przyjrzeć się osobom uwielbianym nawet przez tłumy szybko zorientujemy się, że osoby takie nie są z tego powodu szczęśliwe. Prawdziwe odczucie zaspokojenia w miłości daje dopiero nasza miłość bez powodu. Jeżeli zaspokojenie dawałaby miłość jaką otrzymujemy od kogoś, wtedy Stwórca nigdy nie mógłby odczuwać zadowolenia. Jeżeli Bóg stwarzając świat miał nadzieję, że będzie zaspokojony dzięki miłości człowieka, wtedy Jego wieczność byłaby koszmarem.
My jako ludzie również nie uzyskujemy zaspokojenia, wtedy gdy ktoś nas kocha. Oczywiście lepiej jest być kochanym niż nie kochanym, tak samo jak lepiej jest być mądrym, młodym, pięknym i bogatym. Natomiast to nie daje wewnętrznego spełnienia. Zadowolenie i spełnienie uzyskuje człowiek, który po prostu kocha.
Nie ma takiego powodu dla którego warto byłoby kochać. Nawet gdyby ten powód istniał teraz, to nie będzie już aktualny później. Każda sprawa się zmienia, każda osoba się zmienia, zmieniają się również okoliczności naszego życia. W takim ciągłym zmieniającym się naszym świecie nie możliwe jest osiągnąć zadowolenia w miłości za coś. Oczekiwanie na zasługi nie zaspokoi naszej wewnętrznej potrzeby.
Widać to dobrze na przykładzie Matek, których dzieci zostały o coś oskarżone. Jedne bronią swoje dzieci nawet gdy całkowicie nie mają racji. Inne krytykują dzieci, nawet jeśli ich "przestępstwa" widzą tylko one. Jedne nieustannie wypominają dzieciom to, że opiekowały się nimi w młodości a nic z tego nie mają. Inne bronią swoje dzieci. Do pierwszych matek wnuki najczęściej nie przyjeżdżają. Do drugich aż za często.
Gdyby przyjrzeć się małżeństwom, którym nie udało się przetrwać można zauważyć, że częstym powodem rozstania są olbrzymie nie spełnione oczekiwania. Często połączone jest to z szantażem emocjonalnym. Szantaż opiera się na żądaniu udowadnianiu swoich uczuć. Prowadzi to do niszczenia relacji opartej o dobrowolne i niewymuszone TAK.
Im oddanie bardziej bez warunkowe , tym satysfakcja pełniejsza.
0 komentarze: